57. rocznica odkrycia złóż rudy miedzi w Sieroszowicach - Aktualności - Dolnośląski Urząd Wojewódzki

Budowę kopalni „Polkowice” rozpoczęto w 1962 r. Dotarcie do pokładów miedzionośnych utrudniały wysoko nawodnione warstwy piasków i żwirów. Przy budowie szybów zastosowano więc nowatorską metodę mrożenia górotworu. Początek robót poziomych przypadł w rejonie Polkowic Głównych na grudzień 1966 r., Polkowic Wschodnich - na lipiec 1967 r., Polkowic Zachodnich - na listopad 1967 r.

 19 lipca 1968 r. nastąpiła uroczystość przekazania kopalni do wstępnej eksploatacji. 31 grudnia 1968 r. zakończono I etap budowy kopalni, która uzyskała 25% docelowej zdolności produkcyjnej. Pełną zdolność wydobywczą w wysokości 4,5 mln ton rud rocznie kopalnia uzyskała w 1972 r. Rok później przystąpiono do rozbudowy kopalni zwiększając jej zdolność wydobywczą do 7,5 mln ton.

Decyzję o budowie kopalni „Sieroszowice” podjęto w 1972 r., 1 stycznia 1980 r. oddano ją do eksploatacji. Powstała w miejscu , gdzie w 1957 r. inżynier Jan Wyżykowski dokonał odkrycia złoża miedzi. Do dnia oddania do użytku szybu SW-1 (4 grudnia 1980 r.) ruda wywożona była na powierzchnię wyłącznie szybami kopalń „Rudna” i „Polkowice”.
1 stycznia 1996 r., w wyniku połączenia obu kopalń, utworzony został Oddział Zakłady Górnicze „Polkowice-Sieroszowice”. Obecnie ZG „Polkowice-Sieroszowice” prowadzą eksploatację w obrębie trzech obszarów górniczych („Polkowice II”, „Radwanice Wschód” i „Sieroszowice I”) o łącznej powierzchni 176 km². W ich obrębie zlokalizowane są place szybowe: PG, PZ, P-VII, SW-1, SW-3 i SG, na których funkcjonuje 11 szybów. W sąsiedztwie miejscowości Łagoszów Mały rozpoczęto budowę nowego szybu SW-4, niezbędnego do rozbudowy ZG Polkowice-Sieroszowice oraz zagospodarowania nowego obszaru miedzionośnego Głogów Głęboki-Przemysłowy (GGP).